Rozdział 1

- Nareszcie! - podskoczyłam na krześle. - Ile można było czekać!! - krzyknęłam z radości.

Był to najlepszy dzień w moim życiu. Kiedy przeczytałam wpis na blogu, że The Wanted (to jest mój najlepszy zespół) przyjadą do Polski  i to na kilka dobrych dni, serce zaczęło walić mi jak dzwon.  Szybko sięgnęłam po telefon, aby powiadomić o tym moją jedną z najlepszych koleżanek (a właściwie to kuzynkę),  która tak jak ja uwielbia chłopków z The Wanted.

Często lubimy posłuchać sobie wspólnie na przerwie piosenek The WANTED. Naszą pasją jest czytanie książek, a zwłaszcza Sagę Zmierzch. W bibliotece spędzamy bardzo dużo czasu.

- Cześć Bell!- wykrzyknęłam.

-Hej,  Rose! – odpowiedziała.

- Byłaś na blogu?!- zaczęłam.

-Nie a co?- zdziwiła się. Wiedziała, że coś jest grane, bo nigdy do niej nie dzwoniłam w sprawie blogu.

-The WANTED przyjeżdża do Polski!!!-  wykrzyknęłam.

-Aaaaaaaaaaaa…!- wydarłyśmy się jednocześnie na całe gardło.

Stałyśmy tak jeszcze 5 minut, zdziwione tym co się stało, aż w końcu jedna z nas dała znak życia.

-To co! Trzeba jak najszybciej kupić bilety!!- oznajmiła Bella.

-Oczywiście!-  odpowiedziałam. – Kto się tym zajmie??

-To może każda zajmie się swoim, a jak coś nie wypali, pomożemy sobie!- powiedziała radośnie.

-Świetnie!! To zaczynamy!- rzuciłam. - Pa! Do usłyszenia!

-Ok.! PA!- odpowiedziała.

Po odłożeniu telefonu, weszłam szybko na stronę, na której można kupić bilety. Męczyłam się tak kilka godzin, aż w końcu…

-Udało mi się! Będę na ich koncercie!!- krzyknęłam. Pomyślałam , że zadzwonię  do Belli, ale stwierdziłam że się powstrzymam , ponieważ było już po 22.00. Wtedy do pokoju weszła moja mama…

-Na jakim koncercie?!- spytała zdziwiona.

No tak. Zapomniałam, że nie zapytałam się najpierw rodziców, czy mogłabym pójść w ogóle na ten koncert… Bałam się, że teraz jej nie ubłagam…

-Yyyy… Na koncert… The Wanted…- zaczęłam.

-O nic mnie nie zapytałaś…- powiedziała.

-No bo od razu jak przeczytałam, że przyjadą do Polski… No nie chciałam przepuścić takiej okazji na spotkanie zespołu z zagranicy… No bo Robert M chociaż mieszka w Polsce, a oni…  

-No i jak myślisz… Mam ci teraz pozwolić iść na ten koncert?!- rzuciła ni stąd, ni z owąd.

-No, ale mamo…- jęknęłam.- Proszę…!

-No nie wiem… Muszę się zastanowić z tatą… - odpowiedziała niespokojnym głosem, wiem bo czułam go na swoim ciele… - A kto zapłaci za bilet?!

-Mamo… ja chcę iść na koncert i to ja za niego zapłacę… ze swoich oszczędności… - dodałam niepewnie.

-Kiedy i gdzie będzie ten koncert?!- zdenerwowała się.

-We wakacje, w lipcu… Na szczęście odbędzie się w Poznaniu…- ciągnęłam. –Więc nie jest tak źle…

-No dobrze… - zaczęła.

-JEST!!- krzyknęłam.

-Ale zaraz, zaraz… Nie tak szybko moja droga panno… dopiero się zastanowimy… - odpowiedziała wysokim tonem.

-Mamo… Błagam! To dla mnie ważne! - rzuciłam.

-Dla mnie też dużo rzeczy jest ważnych… Jeżeli nie będziesz się stawiać przemyślę to, ale jeżeli mi podpadniesz… - ciągnęła. – To nie będzie żadnego koncertu i tyle… Poczekaj maksimum do niedzieli, aż się namyślę.

-Dzisiaj jest niedziela… - zaśmiałam się, ale bez przesady, żeby nie wkurzyć mamy.

-Rose!- dodała.

-Dobrze, dobrze. Dobranoc… - bąknęłam smutno.

-Dobranoc.- odpowiedziała i powoli wyszła z pokoju.

Nie mogłam zasnąć po tej sytuacji. Ciągle myślałam nad tym, że nie mam żadnych szans, ponieważ prawie codziennie nadarzała się taka sytuacja, w której mama była na mnie zła . Po godzinie leżenia i rozmyślania nad swoimi problemami zasnęłam.

Piszcie komy jak wam się podoba, a jak nie to też ;P